فيروزه كوبي هنري است كه با خلق لايه اي از تكه هاي كوچك سنگ فيروزه بر سطح بدنه اشيا فلزي و زيورآلات نمونه هاي بسيار باارزشي را ساخته و پرداخته مي نمايد. امروزه فيروزه كوبي مورد توجه گردشگران داخلي و خارجي است.
فيروزه كوبي در ايران به گونه اي كه امروز كار مي شود، جزء هنرهاي معاصر يك صد سال اخير است، اما مانند ديگر هنرهاي موجود داراي پيشينه اي كهن مي باشد. تكنيك كنار هم قرار دادن خرده سنگ ها و موزائيك هاي رنگي نه تنها در ايران، بلكه در جهان قدمتي ديرينه دارد. در اين هنر اين نبوغ هنرمند است كه با جايگزيني عناصر كاربردي خود مي تواند طرحي نو را ايجاد كند. فيروزه كوبي به طور كلي در تزئين سطح فلزاتي چون طلا، نقره، مس و برنج در قالب ظروف و زيورآلات سنتي به كار برده مي شود.
اين هنر در حال حاضر تنها در اصفهان انجام مي گيرد. استادكار زيرساخت را متناسب با چگونگي طرح، مي سازد، به گونه اي كه اطراف قسمتي كه فيروزه در آن چسبانده مي شود دو تا سه ميلي متر برجسته است. خرده سنگ هاي فيروزه بعد از دانه بندي و جدا سازي ضايعات به صورت يكنواخت بر روي سطح بدنه كنار هم چيده مي شود، به طوري كه كمترين فاصله بين دانه ها وجود داشته باشد. به همين منظور بدنه فلزي به وسيله مشعل تا دماي سي درجه گرم شده و روي آن پودر لاك پاشيده مي شود.در مرحله بعد پودر به سرعت ذوب شده و سطح كار را مي پوشاند. در ادامه مجددا بدنه گرم شده و سنگ هاي فيروزه قسمت به قسمت روي لاك ذوب شده چيده مي شود. سپس، روي قسمت فيروزه كوب لايه اي از پودر لاك پاشيده شده و گرما داده مي شود تا خلل و فرج سطح كار پر شود. در نهايت سطح فلزي و سطح فيروزه كوب هر دو پرداخت مي شود. قسمت فيروزه كوبي شده به وسيله روغن زيتون پوليش مي گردد تا براق و درخشان شود. يكنواختي سطح فيروزه كوبي شده از جمله معيارهاي يك كار باكيفيت مي باشد. رنگ آبي سنگ هاي فيروزه و نداشتن ته رنگ سبز و رنگ پريدگي از ديگر مواردي است كه بر ارزش هنري كار مي افزايد.